Bunları gördüğünde düşünebilirsin ki yaptıkları yetmedi mi hala, böyle hissettiğini nasıl söyleyebilir? Haklısın. Yüzüm yok, kabul edeceğin bir yüreğim de yok. Ama sen yazılarımı seversin. Yazmamı seversin. Beni sevmesen de okursun belki buraları. Belli mi olur ben iyileşirim senide iyileştirecek gücüm olur çıkarım karşına bırakmam peşini. Ama o cesaretimden şuan gıdım yok benliğimde. Her zamanki gibi özlem duyup yine sana koşuyorum ne olursa olsun...Affet beni. Bana gel diyemem belki ama affetsen, kendimi affettirsem olur mu? Birinin benim yüzünden güven sorunu yaşaması, bunu düşünmek bile çile gibi geliyor bana. İzin verir misin?